1979ರ ಅವಧಿ. ಗೌರವಾನ್ವಿತ, ಶಿಸ್ತಿನ ಹಾಗೂ ನಿಷ್ಠೆಯೊಂದಿಗೆ ತನ್ನ ಶಿಕ್ಷಕಿಯ ವೃತ್ತಿಯನ್ನು ನಿಭಾಯಿಸುತ್ತಿದ್ದ ವೇದವಲ್ಲಿ ಅವರು, ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಗಳಿಸಿದ್ದ ಮೆಚ್ಚುಗೆ, ಅನುಭವ ಮತ್ತು ಅರ್ಹತೆಯಿಂದಾಗಿ ಮುಖ್ಯೋಪಾಧ್ಯಾಯಿನಿಯಾಗಿ ಬಡ್ತಿಗೆ ಅರ್ಹರಾಗಿದ್ದರು. ಆದರೆ ಆ ಗೌರವದ ಸ್ಥಾನವು ಅವರಿಗೆ ತಲುಪುವುದು ಅಷ್ಟು ಸುಲಭವಾಗಲಿಲ್ಲ.

ಅದೇ ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಕೆಲಸಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಮತ್ತೊಬ್ಬ ಶಿಕ್ಷಕಿ, ತಮ್ಮ ಪಕ್ಷಪಾತಿ ಗುಂಪುಗಳ ಪ್ರಭಾವದಿಂದ ಮುಖ್ಯೋಪಾಧ್ಯಾಯಿನಿ ಸ್ಥಾನವನ್ನು ತನ್ನದಾಗಿಸಿಕೊಂಡರು. ವೇದವಲ್ಲಿಯ ಅರ್ಹತೆಯನ್ನು ನಿರ್ಲಕ್ಷಿಸಿ, ಅವರನ್ನು ಬದಿಗೊತ್ತಿದ ಅಮಾನುಷ ನಡೆಗೆ ಅವರು ನೊಂದರೂ ಆದರೆ ಮೌನವಾಗಿರಲಿಲ್ಲ.

ಅವರು ನ್ಯಾಯಾಲಯದ ಮೆಟ್ಟಿಲು ಏರಿ ನ್ಯಾಯಕ್ಕಾಗಿ ಹೋರಾಟ ಆರಂಭಿಸಿದರು. ಈ ಹೋರಾಟವು ಕಾನೂನುಬದ್ಧವಾಗಿ ನಡೆಯಿತು. ನ್ಯಾಯಾಲಯ, ವೇದವಲ್ಲಿಯ ಅರ್ಹತೆಯನ್ನು ಮಾನ್ಯಮಾಡಿ ಮುಖ್ಯೋಪಾಧ್ಯಾಯಿನಿಯಾಗಿ ನೇಮಿಸಬೇಕೆಂದು ಆದೇಶ ನೀಡಿತು. ಇದು ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ಜಯವಾಗಿತ್ತು ಅವರ ಪಾಲಿಗೆ.

ಆದರೆ ಆ ಹೋರಾಟದ ಫಲವಾಗಿ ಸಿಕ್ಕ ಗೌರವಪೂರ್ಣ ಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ಅವರು ಮಾತ್ರ ಕೆಲವು ದಿನಗಳ ಕಾಲವೇ ಸೇವೆ ಸಲ್ಲಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಾಯಿತು. ಅದೇ ವರ್ಷ, ಒಂದು ಭೀಕರ ಘಟನೆ – ಮನೆಯ ಸ್ನಾನಗೃಹದಲ್ಲಿ ಪೆಟ್ರೋಲ್ ಸುರಿದು ಜೀವಂತವಾಗಿ ಸುಟ್ಟು ಹೋಗಿರುವ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಅವರ ಶವ ಕಂಡುಬಂತು. ಈ ಘಟನೆ ಇಡೀ ಪರಿಸರವನ್ನೇ ನಲುಗಿಸುವಂತದ್ದಾಗಿತ್ತು.

ವೇದವಲ್ಲಿಯ ಪತಿ ಡಾ. ಬಿ.ಆರ್. ಹರಳೆ, ವೈದ್ಯಕೀಯ ವೃತ್ತಿಯಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿದ್ದರು. ಅವರು ಮನೆಯ ಹೊರಗೆ ಕೆಲಸಕ್ಕೆಂದು ಹೋದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಈ ದುರ್ಘಟನೆ ನಡೆದಿತ್ತು. ಪತ್ನಿಯ ಸಾವಿನಿಂದ ನೊಂದ, ಬೆರಗಿನಲ್ಲಿದ್ದ ಅವರು, ಆಕೆಯ ಆತ್ಮಹತ್ಯೆ ಅಲ್ಲ ಎಂಬುದು ಖಚಿತವಾಗಿ ತಿಳಿದಿದ್ದರೂ, ಪೊಲೀಸರು ಅವರ ವಿರುದ್ಧವೇ ಹತ್ಯೆ ಆರೋಪ ಹೊರಿಸಿ ಜೈಲಿನಲ್ಲಿ ರುಬ್ಬಿದರು. "ನನ್ನ ಪತ್ನಿ ಇಂಥ ನಿರ್ಧಾರಕ್ಕೆ ಬರುವ ವ್ಯಕ್ತಿಯಲ್ಲ" ಎಂದು ಎಷ್ಟೇ ಶ್ರದ್ದೆಯಿಂದ ಧ್ವನಿ ಎತ್ತಿದರೂ, ಅವರ ಮಾತುಗಳೆಲ್ಲವೂ ಅಂದಿನ ಅಧಿಕಾರಿಗಳ ಗಮನಸೆಳೆಯಲಿಲ್ಲ.

ಇಂದು, 46 ವರ್ಷಗಳ ನಂತರವೂ ವೇದವಲ್ಲಿಯ ಸಾವಿನ ಬಗ್ಗೆ ಚರ್ಚೆಗಳು ಶಮನವಾಗಿಲ್ಲ. ಅವರು ಕೇವಲ ಶಿಕ್ಷಕಿ ಅಲ್ಲ – ಒಂದು ಸತ್ಯವಚನದ ಹೋರಾಟಗಾರ್ತಿ, ನ್ಯಾಯಕ್ಕಾಗಿ ಧೈರ್ಯದಿಂದ ನಿಂತ ಮಹಿಳೆ.

ರಾಜ್ಯ ಸರ್ಕಾರ ಈಗ ಧರ್ಮಸ್ಥಳ ಭಾಗದ ಎಲ್ಲ ಅನುಮಾನಾಸ್ಪದ ಪ್ರಕರಣಗಳ ತನಿಖೆಗೆ ಎಸ್‌ಐಟಿ ರಚಿಸಿ ಆದೇಶ ನೀಡಿದೆ. ಆದರೆ, ವೇದವಲ್ಲಿಯ ದುಃಖದ ಕಥೆಯು ಇಂದಿಗೂ ಜನಮನದಲ್ಲಿ ಉರಿಯುತ್ತಿರುವ ಅಗ್ನಿಕುಂಡದಂತಿದೆ. ಅವರಿಗಾಗಿ ನ್ಯಾಯವನ್ನು ಸಿಕ್ಕಿಸಲು ಅಂತಿಮ ಕ್ಷಣವರೆಗೂ ಹೋರಾಟ ಮಾಡಿದ್ದ ಡಾ. ಹರಳೆ ಅವರೂ ಈಗ ಈ ಲೋಕದಲ್ಲಿಲ್ಲ ಎನ್ನಲಾಗಿದೆ. ಅವರು ತಮ್ಮ ಪತ್ನಿಯ ಭಾವುಕ ಸ್ಮರಣೆಯೊಂದಿಗೆ ತಮಗೂ ಅನ್ಯಾಯವಾಗಿದೆ ಎಂಬ ನೋವಿನೊಂದಿಗೆ ಜೀವನ ಸಾಗಿಸಿದ್ದರು. ನ್ಯಾಯಕ್ಕಾಗಿ ಹೋರಾಡಿದ ಪ್ರಬಲ ಮಹಿಳೆಯೊಬ್ಬರ ಈ ರೀತಿಯ ದುರಂತ ಅಂತ್ಯ, ಇಂದು ಕೂಡ ಕರುಳು ಕಲಕಿಸುವಂತಿದೆ.